De Rocking Rebels

 UIt ''Rocking Rebels & de Rooie Frans''
Posted on 19 april 2012 | by Southern Omelet (author: Bart van Vlokhoven)

Hier Deel 1 en 2 uit de Triologie Rooie Frans & The Rocking Rebels, door Southern Omlet.

Wanneer je zijn woonkamer binnenloopt kún je er niet omheen. Hier woont een Elvis-fan.  Een Elvis-fundamentalist zoals hij het zelf zegt. Een groot schilderij van hemzelf met The King prijkt boven de bank. Álles wat Elvis Presley ooit opgenomen heeft, bijeengepakt in een 50CD Box, binnen handbereik op tafel.

Maar de aandacht wordt, bij binnenkomst, toch voornamelijk getrokken door de warme ontvangst van Frans. Rooie Frans uit Eindhoven; tegenwoordig wonende in een volksbuurt van Utrecht.

Rooie Frans, Red Elvis of Frans van Dorst – een Eindhovense Legende. Hier tegenover mij aan een tafel in Utrecht. Voorman van de Rocking Rebels, de Elvis-bende die in de jaren 80 naam, faam en vrees maakte in Eindhoven en ver daarbuiten. Het rooie haar is er voor een groot gedeelte van af, maar de naam “Rooie” draagt hij levenslang met zich mee. Met trots

Rocking Rebels
Dat Frans de meest kleurrijke, en misschien wel de enige juiste persoon is die kan verhalen over de beruchte Rocking Rebel periode blijkt wel uit de typeringen die de verschillende, landelijke, kranten hem in die periode toegedicht hebben:

Rooie Frans: een Legende

Aanleiding voor onze ontmoeting was mijn eerdere blog over Elvis Presley in Eindhoven, die enkele reacties opleverde van oud-leden van de Rocking Rebels. Deze bende geldt ontegenzeggelijk als kenmerkend voor de beginjaren ’80 in Eindhoven. Een stukje geschiedenis van de stad.



Rocking Rebels


Als leidraad voor Frans’ verhalen fungeert zijn inmiddels befaamde verzameling krantenknipsels. Alles wat er in de landelijke pers verschenen is over de Rocking Rebels en over Frans zelf in de periode vanaf 1978. Ik krijg het boek mee om er thuis in Eindhoven nog een keer doorheen te bladeren. Maar “bent er zuinig op, ‘t is alles wat ik nog heb uit die tijd”. Ik zelf ben die avond nog in Utrecht op stap geweest maar heb wel tientallen keren zenuwachtig gekeken of ik Het Boek nog bij me had…. Het boek, dat dus weer heel even terug is op vertrouwde bodem. Daar waar de verhalen thuis horen: Eindhoven. Hier heb ik dus de hele historie van de Rebels in mijn handen. Een ontbrekend, maar fascinerend, onderdeel van de canon van Eindhoven.

De rebel is nog steeds niet uit Frans. Dat blijkt als hij begint te vertellen. Aan één stuk door, meeslepend.  Hij kent alle namen en gebeurtenissen uit die tijd nog en je wordt onherroepelijk gegrepen door zijn enthousiasme. 

Op zijn twaalfde realiseerde Frans reeds dat Elvis speciaal voor hem zou worden. Wie er aan Elvis kwam, kwam aan Frans. ‘I’m so glad Elvis is dead’ prijkte er in 1980 op de overall van een 15-jarig meisje op Stratumseind. Frans haalt uit met een scheermes, zij draait zich om en hij raakt haar schouder. Een klein sneetje, maar breed uitgemeten in de kranten. konden zij toch niet zomaar laten gebeuren…
Met een knipoog naar de wereldproblematiek noemt hij zichzelf een “extreem fundamentalistisch orthodox Elvis fan” en , zoals een moslim naar Mekka moet, moet Frans minimaal drie keer naar Graceland. Hij is er inmiddels twee keer geweest. De eerste keer kostte het hem 2 dagen om zonder tranen naar binnen te durven. Graceland is helaas verworden tot een circus, een poppenkast. Hij is 20 jaar te laat in Memphis geweest. Inmiddels is hij wat milder en realistischer in zijn opvattingen over Elvis. “Als ze vroeger geschreven hadden dat Elvis aan de drugs was dan hadden ze klappen gekregen. Nu weet ik dat ie nooit zonder heeft gekund”. Nu besef ik dat, op King Creole na, alle films hetzelfde eenvoudige concept volgden. Nu weet ik dat Wooden Heart een verschrikkelijk nummer is.
Zijn imitatie was slecht en eigenlijk een aanfluiting voor Elvis, maar eventuele ophef daarover werd onderbroken doordat er plots, vanuit het tunneltje een groep van zo’n 100 Feyenoord-supporters de Piazza op liep. ‘Hand in Hand Kameraden’ scanderend, begonnen ze even later pluggen uit de versterkers te trekken. “Rotterdamse Hooligans aan de ene kant, wij aan de andere kant. 

Een soortgelijk incident met een nog bekendere band vond plaats in 1980: Joy Division. “In een wolk van verschraald bier en met vuisten gebald” staat er in het ED. ‘Onder het motto “wij willen Rock n’ Roll” vlogen glazen en stoelen richting het podium van de Effenaar’.
Het kon echter ook anders. Uit respect voor de Rock ’n Roll. Voor een optreden van de werd Frans benaderd door de TROS omdat er een Rock and Roll dansgroep nodig was voor TV-opnamen. De Rebels deden regelmatig mee aan danswedstrijden en er werden meerdere bekers gewonnen. Tijdens het proefdansen in de studio in Hilversum werd er “veel, heel veel, gezopen”. Het geplande optreden van de Stray Cats werd echter een dag verplaatst en de Rebels werd medegedeeld dat ze de volgende dag weer verwacht werden, maar dan zonder dat daar nieuwe drankbonnen tegenover zouden staan. De Rebels kwamen desondanks de volgende dag terug en er werd net zoveel gedronken als de dag daarvoor. Frans had Brian Setzer, zanger van de Stray Cats, verteld dat de Rebels geen bonnen zouden krijgen, waarna de drank verzorgd werd door de band!
1980 is natuurlijk het jaar van de . De eerste speciaal georganiseerde dag voor en door randgroepjongeren, tuig in de ogen van de gevestigde orde, vond plaats in Eindhoven. Veel steden in Nederland zouden dit voorbeeld volgen. Het was een initiatief van landelijke randgroepwerkers en werd mede-georganiseerd door Frans en de Rebels!
Dit wordt ook weer opgepikt door de geschreven Pers “Geen Lieve Vrede in Discoland”. Frans zelf krijgt in diezelfde week nog een hele pagina van het ED om zijn verhaal te doen vanuit de kant van de Rebels. Hij komt weg met opmerkingen als “kettingen en messen dragen we nooit meer, maar daarmee wil ik niet beweren dat er nooit meer een klap valt” en “op de Tuigdag kunnen wij tonen wat we waard zijn”
Het ED beschrijft de bijeenkomst van de betrokken groeperingen: “…. waren naast de Eindhovense gemeentepolitie, ook het opperhoofd van de Rocking Rebels, Rooie Frans, en een aantal van zijn luitenants aanwezig”. Even was er sprake van dat de Dag zich naar de Oirschotse Heide moest verplaatsen. Uiteindelijk komen op 28 september 1980 zo’n 5000 straatjongeren bij elkaar op een bloedheet Stadhuisplein in Eindhoven. Rocking Rebels, de Helmondse Wilma Boys, Cel Zeven, de Bennekel Boys, de Geldropse Ghetto Boys. 
Rooie Frans stapt zonder problemen weer in een politiewagen en wordt afgevoerd” Bij bioscoop Metropool vond opnieuw een confrontatie plaats tussen Rebels en Feyenoorders. Een kapotte Feyenoord-das hangt jarenlang als jachttrofee achterin De Vlucht. 





De Rocking Rebels blijven begin jaren 80 de kranten halen met diverse aanhoudingen, geweldsdelicten, mishandelingen. Een aantal haken ondermeer door die redenen ook af. “In Eindhoven weten ze heel goed dat we geen schatjes zijn” zegt Frans in ED. Frans: “We waren teringlijers, dat moge duidelijk zijn“ In Feb 1982 gaat het tijdens carnaval weer mis, of mischien raak (ligt er aan hoe je er tegenaan kijkt). Er waren diverse vechtpartijen geweest en in cafés Big Ben en Hoofdzaak was de boel kort en klein geslagen. Meteen verscheen er over de hele breedte van het ED “Rocking Rebels maken Stratumseind onveilig”. Eind April wordt er een celstraf van vijf maanden wegens uitlokken van gewelddadigheden en mishandeling tegen Frans geëist. “De ex-leider van de inmiddels opgeheven groep” staat er in het artikel evenals “de officier van justitie zei blij te zijn dat de groep was opgeheven omdat men doodsbang was in Eindhoven.

In September 1982 wordt de nieuwe vlucht geopend in de kelder van Dynamo. Het ED meldt dat ''de vlucht nieuwe stijl een open cafe voor alle Rock en Roll liefhebers wordt, en dat de Rocking Rebels als gevolg van interne scheuringen gedecimeert zijn, en de vlucht geen clubhuis van de Rocking Rebels meer is". Als echter in September 1984 PB komt te overlijden bij een steekpartij, valt het doek voor de Rebels definitief. De barkeeper van De Vlucht wordt met een dolkmes dodelijk geraakt in de hals. “D’n Billy” had het wapen even daarvoor van Frans gekregen en haalde ermee uit toen hij woorden kreeg aan de bar van De Vlucht (Dynamo).
 “The higher you get the deeper you fall” zegt Frans er nu over. “Ik had ‘n fijne ploeg maar ik heb de fout gemaakt om er meer en meer sensatiezoekers bij te krijgen. Ook kwamen er meer en meer vrouwen bij als aanhang. Er ontstond tweespalt. Diverse Rebels behorende tot de oorspronkelijke Rock 'n Roll liefhebbers voelde zich al lang niet meer thuis in de groep. De spirit was eruít en het bloeide langzaam dood dus de ouwe rebels stapten eruit. Ik heb er spijt van. Ik was gewaarschuwd dat het meer en meer om sensatie leek te gaan en dat de Rock 'n Roll naar de achtergrond geduwd werd. Het was meer een knokploeg geworden. Helaas zag ik dat te laat”.

Also Rocking Rebels Eindhoven uses cookies to give you the best experience. Read our cookie policy. Click here:

GOT IT